Δάσκαλοι

Συνεχίζοντας τις σκέψεις μου σειρά έχουν οι δάσκαλοι.

Οι δάσκαλοι δεν πληρώνονται καλά, όποτε πάνε και εκείνοι μία βόλτα από εκεί (σχολείο), να δούνε τα παιδιά να περάσουν ένα καλό πρωινό.

Η γνώμη μου είναι ότι πληρώνονται για ότι προσφέρουν. Δουλεύουν 20 ώρες τη βδομάδα και πέρνουν λέει 1000?. Και μετά τους ακούς να λένε, μα δουλεύουμε και στο σπίτι.
Ξέρετε πόσο χρόνο μου τρώει να προετοιμαστώ για την επόμενη μέρα;
Ξέρετε πόσο χρόνο χρειάζομαι για να διορθώσω τα διαγωνίσματα;

Και ρωτάω. Γιατί καλέ μου άνθρωπε δεν δουλεύεις κανονικό οκτάωρο, να μην χάνεις χρόνο από την προσωπική σου ζώη; Και ναι, τότε να φωνάξω και εγώ μαζί σου, όχι για 1500?, αλλά για 3000?. Αλλά ξέρω γιατί. Γιατί σε βολεύει. Σου αρέσει το τρίωρο, σου αρέσουν οι 2 μήνες διακοπές το καλοκαίρι, σου αρέσουν οι 15 μέρες τα Χριστούγεννα και οι άλλες 15 το Πάσχα.

Έτσι είναι αυτά. Που ν' αλλάζουμε συνήθειες τώρα.

Και μετά μιλάμε για σωστή παιδεία.

Και ρωτάω και εσάς. Έχετε σκεφτεί πόσους δασκάλους - καθηγητές σας θυμάστε από τα σχολικά σας χρόνια; Να τους θυμάστε για το ότι σας πρόσφεραν γνώση, όχι γιατί τους κάνατε ωραίες πλάκες, ούτε γιατί κωλοβαρούσατε όμορφα μαζί τους.

Από τα σχολικά μου χρόνια περάσανε καμμιά πενηνταριά δάσκαλοι και καθηγητές. Ξέρετε πόσους θυμάμαι; ΔΥΟ. Το δάσκαλό μου στην τρίτη δημοτικού και ένα φυσικό στην τρίτη γυμνασίου. Μια χαρά μου ακούγεται. Δύο στους πενήντα.

Και το κακό είναι ότι φοβάμαι, ότι το παιδί μου, όταν με το καλό αποκτήσω και πάει σχολείο, δεν θα θυμάται κανέναν.

Χειροτερεύει η κατάσταση αδέλφια.